En que emprego o meu tempo?
...Sabes?...
E con quen?
Pero el teatro es algo más, es un propósito humano, de abrazar a todxs, de hacer algo más grande que ti misma... He ahí mi motivación, esa motivación que justo hoy hablando contigo parece que pierdo, pero en el fondo está. Está cuando pienso en Janet. En piezas que me marcaron. En que yo no sería yo sin teatro.
Arte dramático. Arte de la acción... demasiado masculino.
O meu próximo espectáculo levará como nome Susana.
Porque ás veces, pensamos que somos unha cousa, cando en verdade somos outra.
E sufrir non é gratis... Despatriarcalizemos as emocións.
Todo redúcese a saudar a cabras e cabalos camiño á biblioteca e a que a túa realidade vital cambia moito se usas braga ou tanga.
A relaxar a raíz da lingua.
Adiántome, sempre me adianto.
MERDA.
O meu ollo director é o dereito e os derrames que me aparecen ao espertar lémbranmo.
Preocupámonos moito polo que facer, en lugar de ocuparnos no agora.
O que dirán, raiarnos e crear movidas mentais que absorben a alma.
O que se supón e o que o corpo pide no momento, sen tan sequera traballar a escoita do que o corpo pide.
Non vivir tendo posibilidades.
Sen alma, sen espírito.
Ao final, repetir as cousas fainas reais.
Boto en falta a enerxía dalgunhas persoas.
O insta,
Moitos nós e falta de evolución.